Zaterdag zat ik in de tuin bij een vriendin om haar verjaardag te vieren. Samen met haar vriend, moeder, vrienden, vriendinnen en schoonouders genoten mijn man en ik van de mooie zomeravond. We wisselden vakantieplannen uit, bespraken de hittegolf en namen nog een verkoelend drankje. Aangevuld met de onontbeerlijke chips en dipsaus. Plots vroeg één van de vriendinnen aan mij hoe het toch stond met mijn artikel voor Jan Magazine. Ik deed kort verslag en al snel volgde de vraag van de andere aanwezigen: ‘Maar waar gaat dat artikel dan over?’ ‘Neem nog een slok en dan zal ik het vertellen’, leidde ik mijn toelichting in. Na deze serieuze noot was het bruggetje naar een goed gesprek over de kruisjes van onze huisjes snel geslagen. Vier dames en één heer konden een scheiding noteren (niet getrouwd telt ook mee), één dame zelfs twee keer, de meesten met kinderen. Eén van die vier dames zag haar man er met de buurvrouw vandoor gaan en de aandacht voor hun eigen kind drastisch afnemen. De gescheiden heer is daarnaast ook nog een nichtje kwijt geraakt, het kan niet op. De details van de scheiding laat ik voor het gemak onbesproken. Mijn vriendin kan ook meepraten over een serieuze relatiebreuk en oh ja, zij verloor haar vader op haar 11e. Een andere vriend van haar, ook aanwezig in de tuin, ontdekte enkele maanden geleden dat zijn vader niet zijn echte vader is. Zijn ouders hebben de waarheid mee het graf in genomen en de zoektocht naar zijn verwekker, een Turk, is begonnen. Met kippenvel hoorde ik zijn verhaal aan. Mijn eigen echtgenoot, die ter plekke geen duit in het zakje deed, had dat zeker kunnen doen met een chronisch zieke moeder. Om over zijn overleden zwager nog maar te zwijgen. En dat vloog allemaal over tafel in een achtertuin te Oosterbeek, waar overigens ook veel gelachen is die avond.

Niemand blijft gespaard. Dat is geen dramatische conclusie, dat is een feit. Het ene verhaal is misschien heftiger, grootser, pijnlijker dan het andere. De één is sneller aan de beurt dan een ander. Maar ieder krijgt zijn kruisje, in welke vorm dan ook. Heel vaak word je er sterker van, wijzer. Toch denk ik dat iedereen bepaalde levenslessen met plezier weer inlevert, in ruil voor de herrijzenis uit de dood van een geliefde, een geslaagd huwelijk of een goede gezondheid. En dan begin ik nog niet eens over al die mensen op de wereld die leven in honger, armoede en geweld. Helaas kennen we geen ruilhandel in levenslessen en nare life events. Hoewel, die markt zou het geen dag overleven, gecrasht in no time wegens overweldigende belangstelling.