Welke voornemens?

Goede voornemens? Ik stik ervan, ook van slechte trouwens, het hele jaar door. Dus ik doe niet aan goede voornemens speciaal voor het nieuwe jaar. Maar nu zag ik op de website van Schrijven Online een paar schrijfvoornemens voorbij komen, of eigenlijk geboden, waarvan ik dacht: daar zitten wel héle mooie tussen. Ze zijn allemaal uitermate geschikt om nog voor het einde van het eerste kwartaal van 2017 al ten volle uitgevoerd te hebben, maar in het kader van gebod nummer 3 (‘Gedenk je rustmomenten’) houd ik het bij de volgende vier. En voeg ik zelf nog een vijfde toe.

Vermorzel je inspiraties niet

‘Ook al ben je soms doodmoe en spuugzat van je werk, het hoort bij jou. Jouw inspiraties zijn een plaatsje onder de zon waardig. Dood ze niet, maar wek ze tot leven.’

Ik schrijf veelal over de dood van mijn broer, mijn verdriet over dit onwaarschijnlijk grote verlies en de manier waarop hij ons verliet. En hoezeer ik voel dat ik daarover moet schrijven, soms heb ik er gewoon geen zin in. Om die ellende te herkauwen, er de juiste woorden aan te geven zodat een ander het ook in kan voelen. Maar ik wil het, die vlam blijft branden. Mijn broer kan ik niet tot leven wekken, met mijn inspiraties moet dat blijven lukken.

Wees je werk trouw

‘Breek je werk niet af. Niet in daden, maar ook niet in woorden (‘Het is maar een probeersel …’ ‘’t is eigenlijk nog niks …’). Doe dit niet in jezelf en ook niet tegen anderen. Het betekent dat het dan niet tot zijn voltooiing, zijn doel kan komen, terwijl je er misschien vele mensen een plezier mee doet – en achteraf ook jezelf.’

Zie hier een rode draad in mijn (niet alleen schrijvende) leven. Overigens is die draad al een stuk lichter van kleur nu ik de veertig voorbij ben. Maar een aandachtspuntje blijft het. Zoals mijn vader me wel eens zegt: jij lijdt aan chronische zelfonderschatting. Ja, er zijn namelijk altijd mensen die meer talent hebben voor alles dan ik. Maar als dat mijn uitgangspunt zou zijn, kan ik net zo goed een couch potato worden en niets meer uitvoeren. En zelfs daarin zijn anderen beter dan ik. Dus exit afbraakbeleid in 2017!

Schrijf de waarheid

‘Vooral wanneer je literaire non-fictie schrijft, is het een erecode om je aan de waarheid te houden, ook al beweerde Gerard Reve dat ‘echt gebeurd geen excuus is.’ … ‘Vertel je echter in plaats van een leugen jóuw waarheid, dan zal men erdoor geboeid en geroerd raken. Zeker als jouw waarheid een moeilijke is, zul je over haar triomferen door haar fair te behandelen.’

Schrijf ik literaire non-fictie? Nou.. literair.. Oh wacht, zie het gebod hierboven.

Houd je aan je innerlijk kompas

‘Schrijf geen dingen die indruisen tegen je moraal, zelfs al komt deze wat moralistisch over. Publiceer zeker niets waar je niet voor 100% achter staat. Op een dag word je ermee geconfronteerd en dan moet je in staat zijn om vanuit je hart de waardigheid van je verhaal te beschermen.’

Dit voornemen heb ik misschien al wel uitgevoerd in de voorgaande jaren. Maar het wordt belangrijker naarmate ik meer met mijn verhalen naar buiten treed. Dus laat ik dit advies ook alvast noteren voor volgend jaar.

En alsof ik met het volgen van bovenstaande adviezen de komende twaalf maanden nog niet gevuld heb, voeg ik nog een belangrijk voornemen toe:

Ik schrijf mijn boek af. Deadline: 9 mei 2017, de 9^e sterfdag van mijn broer.

Voor wie nog niet stem-moe is: stem & deel mijn inzending voor de schrijfwedstrijd van Editio. Ik sta nu op de 2e plek voor de publieksprijs, tussen honderden andere verhalen. Dus dat is al heel erg gaaf! Wat zou het extra gaaf zijn als ik die 1e plek weet te bemachtigen… dankzij jullie. Stemmen kan nog tot en met 14 januari, dat kan via deze link naar mijn verhaal: http://mijn.editio.nl/schrijfwedstrijd/er-is-iets-heel-ergs-gebeurd/