Nog minder dan zeven uur en 2018 knalt erin. Ik zit op zolder achter mijn laptop en werk nog wat aan mijn manuscript. Dochterlief komt af en toe langs. Ze brengt me een tekening van zichzelf die ik al ingelijst had maar die ze ook nog wilde inkleuren. Manlief had ‘m stiekem uit het lijstje gehaald en ik mocht de woonkamer niet betreden want daar werd in het geheim gewerkt aan deze verrassing. Trots overhandigt ze me haar kunstwerkje. Ik bekijk ‘m uitgebreid en krijg toelichting van dochterlief. De paarse eenhoorn, de oranje-gele poes en alle andere dieren op de tekening zijn het eigendom van de elf in de hartjesjurk die onder de zon door fladdert.
‘Zal ik ‘m weer inlijsten?’
‘Ja maar dan zie je dit niet meer’, zegt dochterlief, en draait de tekening om. Op de achterkant staat, door haar zelf geschreven: Vera ♥ mama. Ik knuffel haar en zeg: ‘Maar dat onthoud ik wel hoor.’ Samen lijsten we de tekening in en dochterlief verdwijnt weer naar beneden. De elf glimlacht me ondanks de harde knallen onverstoorbaar en bemoedigend toe terwijl ik nog enkele dikke punten op diverse i’s zet.
Afgelopen januari schreef ik dat ik mijn boek uiterlijk 9 mei – de sterfdatum van Koen – van dit jaar zou afronden. De datum van 9 mei bleek te ambitieus, maar ‘dit jaar’ heb ik gehaald. Mijn teksten moeten nog door mijn schrijfcoach geredigeerd worden, maar het gegeven dat mijn manuscript daar zo goed als klaar voor is, vind ik een mijlpaal. Volgend jaar is Koen tien jaar dood en wordt mijn boek geboren.
Dochterlief komt weer binnen. Of ik nog een gele stift heb want die ene doet het niet meer. Ondertussen plukt ze wat aan het uitgeprinte manuscript dat naast me op het bureau ligt.
‘Is dit je boek?’ wil ze weten.
Na mijn bevestigende antwoord wil ze weten: ‘Kan papa het dan ook lezen?’
‘Dat heeft hij al gedaan.’
‘Vond hij het mooi?’
‘Ja.’
‘En ook een beetje zielig? En jammer van ome Koen?’
‘Ja, een beetje zielig en heel jammer.’
Ze wijst naar het titelblad en vraagt waarom daar nog geen foto staat. Dat was namelijk haar idee voor het omslag van het boek: een foto van mij. Toen ik zei dat het boek vooral over Koen ging, riep ze: ‘Dan een foto van jullie samen.’
Ik leg haar uit dat ik een mevrouw heb gevonden die er iets heel moois van gaat maken.
Laten we van 2018 ook iets heel moois maken. Een fijn feestje straks en kom maar door met dat nieuwe jaar!
Geef een reactie