Are you there, are you there
I wanna talk to you
Op het grote scherm kijk ik naar het gezicht van de zangeres. Onder het scherm zit ze, hartstochtelijk spelend op de piano, in haar panterprintlegging en op blote voeten. Bij het horen van haar stem vraag ik me af wat onze zangdocenten (ik werk bij ArtEZ) van haar techniek zouden vinden. Hoe houdt ze dit al zoveel jaren vol zonder haar stembanden definitief af te schrijven? Zo rauw, zo intens, zo emotioneel.
Het denken vergaat me al snel. Haar verhaal komt rechtstreeks mijn borstkas binnen, geen ontkomen aan. En ik wil het niet, maar het gebeurt toch. De tranen nemen een streepje mascara mee en lopen zo mijn decolleté in. De vrouw bezingt de liefde voor en relatie met haar zus. Sister dear. Mijn broertje en ik delen een ander verhaal dan Beth en haar zus, maar de siblinglove die bezongen wordt voel ik nog steeds. En dus stoppen mijn ogen niet met wateren.
Natuurlijk had ik al eerder van haar gehoord. Beth Hart. Wat ik beluisterd had vond ik niet onaardig. Tot ik de afgelopen tijd van verschillende mensen YouTube-linkjes toegestuurd kreeg met nummers van haar. Opvallend vaak, geen idee waarom. En opeens ging er een luikje open in mijn gemoed waar Beth vastberaden naar binnen liep. Nondeju zeg. Zij KAN iets. Waarom zag ik dat niet eerder?
Voorafgaand aan het concert werd een korte documentaire over Beth getoond. Daarin vertelde ze onder andere over haar psychische problemen. Ze heeft borderline en slikt Seroxat (antidepressivum). Tijdens het concert liet ze dat ook af en toe vallen, met humor en zelfspot. En toen had ze me opnieuw. Want, bewust of niet, ze breekt een lans voor iedereen die een psychische kwaal heeft. Je bent niet je kwaal, of zeker niet alleen maar (het kan soms wel overheersend zijn, maar dan nog). Je bent mens, met alle plussen, minnen, talenten, liefde, zekerheden en onzekerheden die daarbij horen. Ook als je niet op een podium staat.
En, oh the irony, juist de geestelijke chaos en pijn die Beth ervaren heeft en nog steeds tegenkomt, zorgt mede voor de prachtige nummers die ze schrijft en vertelt. Wat een moed om je ziel en zaligheid te delen met zoveel mensen.
War in my mind heet haar laatste CD. Die moest ik maar eens aan Sinterklaas vragen. Of de Kerstman. Of gewoon zelf kopen. Alsmede al haar eerdere CD’s. Beth heeft er een fan bij.
Nog een paar linkjes: hop en hop.
